تفاوت تصویرسازی با نقاشی
تفاوت اصلی تصویرگری با نقاشی ، هدفمند بودن آن برای کاربرد مشخص و در نظر گرفتن مخاطب و سفارش دهنده است که از این نظر مشابهات بسیاری با طراحی گرافیک دارد.
این وجه سفارش دهندگی در تصویرسازی، از قدیم الایام معمول بوده به طوریکه اغلب آثار تصویرسازی سفارش دهنده داشته است. مثلا سزار یا قیصر به یاد پیروزی ها و جنگاوری های خود ف یادبودی به صورت نقش برجسته سفارش می دادند و می خواستند با تصویرسازی، قدرت و حاکمیت خود را به نمایش گذارند.
آنچه که هنرمند نقاش را از تصویرگر یا تصویرساز متمایز می کند، آن است که نقاش اغلب تابع حس درونی خود است و اثری هنری به صورت مستقل خلق می کند. حال آنکه تصویرگر غالبا نمی تواند تابع حس درونی خود باشد . علاوه بر این موضوع، به او سفارش داده می شود ولی نقاش اغلب خود به خلق آثار بدون سفارش می پردازد. یعنی بدون آنکه کسی به او سفارش داده باشد به تولید اثر می پردازد.
با توجه به این مطالب در خواهیم یافت که تصویرسازی هنر و فنی مستقل از دیگر هنرهاست و در عین حال ، تصویرگر باید همواره از دانش روانشناسی، تعلیم و تربیت، آداب و سنن اقوام گوناگون، آیین و مراسم مذهبی، پوشاک اقوام، معماری ، طراحی حیوانات و دیگر فنون و دانش هنری بهره مند باشد. تصویرگر همواره در قبال مخاطب ، ناشر، نویسنده، و استقلال و نوع نگرش فردی خود مسئول و پاسخگوست. این عوامل کم و بیش این حرفه را دشوار کرده است.
